Sinds 2015 organiseert de regio Brugge jaarlijks een poëziewandeling. “Het verenigt sport en cultuur en is een laagdrempelige manier om mensen aan het bewegen te krijgen.” Zegt Lionel Coppens, regionaal sportvoorzitter en drijvende kracht achter het initiatief.
Hoe het begon…
“Ik had een voorzichtige interesse voor poëzie toen de buren van mijn vriendin me een ticket aanboden om naar de uitreiking van de Herman de Coninckprijs, de Vlaamse literatuurprijs voor poëzie, te gaan. Op slag had ik de smaak te pakken.” vertelt Lionel in zijn Oostkampse tuin. “De week nadien zakte ik af naar een poëziewandeling die doorging in het Lappersfortbos in Brugge. Het publiek daar was een allegaartje. Let op: niet negatief bedoeld want het was een zeer aangename ervaring. Het laatste zetje die ik nodig had om een OKRA-versie te organiseren. En… het Lappersfortbos wordt tegenwoordig ook het poëziebos genoemd waardoor het Hugo Clauspad meandert.”
“Het idee is om mensen op een laagdrempelige manier te laten bewegen en cultuur dichterbij te brengen. De poëziewandelingen variëren tussen de 4 en 6 kilometer, waarbij er onderweg op verschillende stopplaatsen 14 tot 16 gedichten, rond een bepaald thema, voorgedragen worden. Qua afstand, inspanning en aantal gedichten is dat behapbaar voor zowat iedereen. Bovendien zet de poëzie aan om ook eens stil te staan en na te denken over het één en ander. Door een andere insteek te geven aan de wandeling zien we ook mensen die we anders op de regionale wandelingen niet zien.”
Eerste edities
“Bij de eerste editie zakten een kleine veertig deelnemers af. Een bescheiden succes aangezien dit doorgaat op gedichtendag, de laatste donderdag van januari. Het centrale thema was toen liefde. Een ervaren vertelster leidde de groep, de gedichten en de mon chérie werden gesmaakt. Toch leerden we dat je voor een grote groep best een luide stem en de gedichten op papier voorziet.”
“Het jaar nadien op het domein van de abdij van Zevenkerken is het eigenlijk ontploft. In laatste instantie werd er geschoven van de na- naar de voormiddag. Op die manier konden we aansluitend een aperitiefje schenken en werd de mogelijkheid geboden om te lunchen in de abdij. Het werd een overrompeling. Honderdzestig deelnemers! We hadden er vijftig verwacht. Er werd noodgedwongen opgesplitst in kleinere groepen… achteraf op de foto’s bleek dat ook Lara Taveirne, de schrijfster, aanwezig was.”
Nieuwe ideeën
“Persoonlijk kreeg ik een boost toen we sport als thema kozen. Bart Vanreusel, toen net verkozen als voorzitter van OKRA-SPORT+ en familie van mijn vriendin, raadde me aan om eens inspiratie op te doen in het Poëziecentrum in Gent, waar je naast een winkel ook een bibliotheek hebt. Een wereld ging voor mij open. Een passie werd geboren.”
“Ondertussen brengen ook anderen ideeën zoals de straatpoëzie op de godshuisjes in Brugge, mogelijke thema’s (mindfulness, verwondering, sport, weer en wind, de zee…), geschikte locaties (bos, sportcentrum, abdij…) of zelfs dichters, zoals die keer dat Gwen Deprez voorlas uit eigen werk, aan. Op die manier is dit geen werk van één man… Voor volgend jaar is het idee al aan het rijpen, de voorbereiding is dan ook de helft van het plezier waarin ik twee van mijn hobby’s kan en mag combineren. Trouwens je aan de poëzie ook nog muziek, kleinkunst of kunst kunnen koppelen… Tja, aan ideeën geen gebrek.” (lacht)
Ronde van Vlaanderen (Bart Vanreusel)
kromgrommige ruggen rukken
sturen en pezen aan stukken
tot in wielen met gewonnen zweet vermalen
vastgesmolten aan pedalen
ontketende renners berendriesen
pezigen en pijnigen met geshuur en geglij
op groenglad kassei
nummers gaan hun kansen
ontsnappen en waaieren weg van de wind
een opengesperd peleton van wasprodukten
zingt en kleurt voorbij
elke helling hijst zadels uit hun versnelling
loden luchten doen straten versmallen
de kwaremont moet weer bevallen
peigerende pelgrims die heuvels bekruipen
tevoet als het moet
bewierookt met geuren van friet en kettingolie
een bloemrijkbos dat kasseien verder
tegen een muur verschraalt
en ademloos met een wiel verschil
nog net de eindmeet haalt
Aan de wandel (auteur onbekend)
Twee mij goed bekende dames,
Zij hebben elkaar nu gevonden;
Maken geregeld een wandelronde.
Dit op dringend advies van hun huisarts,
ervaren het niet als een last!
Geregeld kunnen zij wat leuks vertellen,
Al is het maar dat ze samen een drankje bestelden.
Hun conditie is absoluut vooruit gegaan
En kunnen ondanks gezondheidsbezwaren
tamelijk prettig in het leven staan.
Onderweg komen zij zaken tegen
Die hen er toe bewegen
Weer eens anders tegen dingen aan te kijken.
Echt oud aan het worden? Dát moet nog blijken…..